Śpiąca królewna - recenzja

Dla kogo: dla dzieci
Kto zrobił: Disney
Motyw przewodni: miłość od pierwszego wejrzenia, księżniczki
Rok produkcji: 1959

Bajka przedstawia dobrze znaną historię. Na chrzcinach królewny Aurory w trakcie obdarowywania jej prezentami przez trzy wróżki pojawia się Diabolina, która rzuca na dziecko klątwę. Jeżeli ukłuje się igłą przed swoimi szesnastymi urodzinami, zapadnie w głęboki sen. Od tego czasu nieświadomą niczego dziewczynę wychowują wróżki, nieskutecznie próbując uchronić ją przed nieszczęściem.

Jako jedną z największych zalet Śpiącej Królewny należałoby wymienić animację, która niegdyś musiała dalece odróżniać się od przeciętnej. Muszę też przyznać, że ku mojemu zaskoczeniu nie nudziłam się, mimo że przedstawioną historię znałam bardzo dobrze od dzieciństwa. Fabuła obejmuje dodatkowe szczegóły, dzięki czemu bajkę ogląda się z zainteresowaniem.

Dla zwolenników starych animacji Disneya moja opinia może być zaskakująca, ale nie jest to bajka którą uznałabym za edukacyjną. Bo czego tak naprawdę miałaby uczyć? Zgodnie ze schematem powtarzającym się w wielu bajkach, Aurora bez zastanowienia zakochuje się w dopiero co poznanym księciu. Wróżki nie obdarzają jej na przykład mądrością, ale za to urodą i śpiewem. Natomiast gdy popełniają błąd uciekają od odpowiedzialności usypiając cały zamek. Niewiele tu wzorów do naśladowania.

Biorąc pod uwagę moje wcześniejsze doświadczenia z innymi animacjami powstałymi w podobnym czasie i oczywistą fabułę, ostatecznie bajka okazała się lepsza niż się spodziewałam. Jednak nie na tyle, bym szczególnie ją doceniła. Dlatego moja ocena końcowa wynosi 4-.

- tlenka

Zawsze, kiedy próbuję ustosunkować się do klasyków animacji, staram się ważyć słowa, pisane, czy też mówione. Jednak podczas rozmyślań na temat Śpiącej królewny, muszę zastanowić się dwa razy. Przyszło mi się bowiem zmierzyć z produkcją, która urosła do rangi największych dzieł złotego okresu Disneya. Budżet w wysokości 6 milionów dolarów, był jak na ówczesne czasy absolutnym rekordem w świecie animacji. Jednocześnie jest to ostatni film, którego produkcją zajmował się osobiście sam Walt Disney.

Myślę, że najlepszym słowem na zwięzły opis królewny jest „nierówna”. Zacznijmy może w takim razie od zalet. Przede wszystkim strona wizualna. Nawet dzisiaj, po ponad pięćdziesięciu latach od premiery, królewna jest naprawdę śliczna. Mnóstwo detali, piękne tła, dbałość o animację bohaterów – wszystko to tworzy niepowtarzalny klimat i jest częścią magii starych produkcji spod znaku myszki Miki. Do tego świetnie skomponowana muzyka, będąca wariacją baletu Piotra Czajkowskiego, która sprawia, że odbiór animacji jest czystą przyjemnością.

Na plus wyróżniają się postaci drugoplanowe – wróżki, królowie i przede wszystkim Diabolina – jeden z moich ulubionych czarnych charakterów w historii animacji. Tutaj docieramy powoli do wad królewny. Główni bohaterowie. Są nieciekawi, mają banalne charaktery. Aurora jest ładna i potrafi śpiewać, książę Filip macha mieczem, jeździ na koniu i okazjonalnie coś powie. I to by było na tyle. Oczywiście jest to prosta opowieść o walce dobra ze złem, skierowana do najmłodszych widzów, ale odrobina ubarwienia głównej pary na pewno wyszłaby na dobre. 

Również fabuła ma lepsze i gorsze momenty. Przede wszystkim nieco dziwne jest tempo prowadzenia opowieści. Wydarzenia pojawiają się dość niespodziewanie, burząc dynamikę narracji, lecz może to być moje subiektywne wrażenie. Nie mogę też wychwycić morału, innego niż „nie bądź zły”, co jest nieco płytkie, nawet jak na historię dla kilkuletnich dzieci.

Nie owijając w bawełnę – Śpiąca królewna to fabularna miernota, ale przepiękna warstwa estetyczna i świetni bohaterowie drugoplanowi sprawiają, że można poczuć tę szczyptę magii starszych filmów Disneya. Jeśli zatem nie oczekujesz opowieści najwyższych lotów (kto zresztą nie zna tej historii), polecam powrót do wspomnień z dzieciństwa. Lub jeśli jakimś cudem nigdy nie oglądałeś królewny, również polecam przekonać się na własne oczy jak piękne były bajki pół wieku temu. Moja ocena to czwórka z plusem.

- tlen 

Ocena końcowa: 4/6

Plusy:

- strona wizualna

Minusy:

- mała edukacyjność

- standardowe charaktery głównych postaci

Podobne animacje:

Kopciuszek

Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków

Księżniczka Łabędzi

Aladyn

Mała syrenka